ΣΙΩΠΗ: η ολοσχερέστερη διαμαρτυρία της ύπαρξης

Όταν η τύχη σου γυρνάει την πλάτη, υπάρχει μόνο ένας τρόπος να πετύχεις, να αποδεχτείς την αποτυχία.
Μέσα στο ασύμμετρο γίγνεσθαι της ύπαρξής σου μπορείς και πάλι να είσαι πιστός σε κάτι, στην ασυμμετρία.
Ξέχνας τον εαυτό σου για να λύσεις τις αλυσίδες σου,
μέχρι νέοι εαυτοί να φτιάξουν καινούριες, που θα παρέχουν μεγαλύτερη ελευθερία.
Αν η σιωπή είχε μιλιά θα φώναζε βοήθεια, και θα εκφυλιζόταν σε δειλία.
Ο τέλειος παραλογισμός προσπαθεί να είναι βουβός.
Όταν η κατάσταση γίνεται εξαντλητική μόνο μια καταλυτική πράξη μαρτυρά ότι υπάρχει ζωή.
Μία πράξη που θα σήμαινε την εξάντληση κάθε νοήματος, και αυτομάτως θα αποκτούσε ένα νόημα υπερβατικό και αδέσμευτο.
Όταν τα λόγια χάνουν την κοινοτυπία τους, τι παραμένει κοινότυπο; Κι όμως τότε είναι που το κάθε τι γίνεται ανόητο.
Η πιο μεγάλη εξιλέωση: να μη σκοτώνεις χωρίς να σκοτώνεσαι.Να θέλεις να ζεις και να ξέρεις να πεθαίνεις. Αλλά όποιος σκότωσε έχει ζήσει τα πάντα.

«Να κατέχει κανείς αυτό που σκοτώνει, να η στιγμή της ολοκληρωτικής ελευθερίας».(Ευριπίδης)

Αυτή η υπεράσπιση της αθωότητας μπορεί να δώσει μια αυθεντική ηθική.

«Δεν μπορούμε να είμαστε ευτυχισμένοι δίχως να κάνουμε κακό στους άλλους»

Φωνάζουν οι πανουκλιασμένοι.
Και ο Σίσυφος αποφάσιζε να επιθυμεί ελεύθερα ό,τι δεν μπορούσε να αρνηθεί.

«Ηλίθιοι που πιστεύετε ότι η άρνηση είναι εγκατάλειψη ενώ δεν είναι παρά επιλογή».

Μόνο η σιωπή σφραγίζει την ολοκληρωτική ελευθερία και τον ολοκληρωτικό παραλογισμό. Η σιωπή του κόσμου που απαντά στο κάλεσμα του ανθρώπου για υπεραισθητό νόημα θεμελιώνει την απροσμέτρητη αισθητική του, και μια μεταφυσική ευτυχία εκπηγάζει....