Παρασκευή 30 Μαΐου 2008

Αχ Κούλα...

Κουλίτσα μου σκάσε! Κι αν μου λες συνέχεια να παντρευτώ και να κάνω παιδί νομίζεις θα το κάνω; Σε παρακαλώ πολύ! Το πολύ πολύ να σε πάρει ο διάολος κάποια στιγμή και να τελειώνουμε. Πώς να το κάνω μωρή το παιδί; Με φαντάζεσαι εμένα, τώρα, με τα μούσια και τα σκισμένα ρούχα να κουβαλάω από πίσω μου και κανένα σκατό; Ναι...σιγά! Η μάνα του ζήτημα είναι να με αντέξει μέχρι να…να την…πως γέννιονται μωρή τα μωρά; Άντε γεια σου…! Ούτε μέχρι την πράξη δεν θα έχει την υπομονή να κάτσει, τι μου λες τώρα; Κουλίτσα μου παίρνεις ναρκωτικά ή το χτύπημα στα έξι σου, σου άφησε κατάλοιπο; Τι θα του δίνω χριστιανή μου να τρώει; Ναι…εντάξει, τα κουτάκια της μπύρας είναι μια λύση, αλλά άκουσα στο ΣΚΑΪ που λέγανε πως δεν κάνει να του δίνεις του παιδιού μπύρα γιατί βγάνει βυζιά. Ξέρω κι εγώ; Για να το λέει ο ΣΚΑΪ κάτι θα ξέρει. Μα συγνώμη, άκου, κρατάμε σαν δεδομένο ότι η μάνα του θα την έχει κάνει, πριν γεννηθεί ο Νικολάκης. Ναι μωρή, του βρήκα και όνομα, θες τίποτα; Φυσικά και θα είναι αγόρι. Είσαι με τα καλά σου; Δεν θέλω κορίτσι. Με τίποτα! Μωρή που το έχεις το μυαλό σου; Να κάνω κορίτσι και να μου την πηδάει ο ένας κι ο άλλος; Δεν υπάρχει περίπτωση! Αγόρι κι ας είναι και κακομούτσουνο. Που λες, η μάνα του θα έχει φύγει πριν γεννηθεί το μωρό. Κάποια καλή πρωία εγώ θα γυρίζω από τη δουλειά κομμάτια και τι θα δω έξω από την πόρτα μου; Δείχνεις ψήγματα εξυπνάδας Κουλίτσα μου και με κάνεις χαρούμενο. Ένα τεράστιο καλάθι με ένα μικρό μέσα και ένα σημείωμα. Που θες να ξέρω καλή μου τι θα λέει το σημείωμα; Το θέμα είναι πως ότι βρίσκεις έξω από την πόρτα σου είναι συνήθως για κακό! Να, δες του λογαριασμούς της ΔΕΗ και του ΟΤΕ. Εντάξει Κουλίτσα μου κι εγώ ΟΝ Telecoms έχω αλλά δεν είναι αυτό το θέμα. Και πες, τον λογαριασμό της ΔΕΗ, πουλάς ένα οικοπεδάκι που σου άφησε η γιαγιά σου πριν την καψουρευτεί ο Χάρος, τον πληρώνεις και τον ξεφορτώνεσαι, το παιδί με το που το βλέπεις, ξέρεις, θα σου ξεμείνει, δεν υπάρχει περίπτωση! Και τι να πουλήσεις; Εεε κι αυτός ο διάολος πόσες ψυχές να αγοράσει πια; Σου λέω, δε συμφέρει. Αν θέλω κάποιον να τρέχει ανάμεσα στα πόδια μου, παίρνω γάτα ρε Κουλίτσα, που ζει και λιγότερο. Άσε άσε, δεν αξίζει σου λέω. Αχ Κουλίτσα σε αφήνω. Σε αφήνω. Πήγε εννιά μωρή, θα χάσω το Λαζόπουλο!

buzz it!

Τρίτη 27 Μαΐου 2008

Για σένα που δεν είσαι...

Δεν υπάρχεις. Είναι πού πιθανό να μην υπάρξεις ποτέ. Είναι σίγουρο πως δεν θα υπάρξεις ποτέ. Η ομορφιά σου θα παραμείνει ατόφια και τέλεια σ’ένα κόσμο ενδεχόμενο, αλλά όχι αληθινό. Εγώ κι εκείνος σε μια ένωση απόλυτη και οριστική. Μη αναστρέψιμη.
Εκείνος ήταν και είναι ένα μυστήριο μυστικό. Αυτή είναι η γοητεία του. Να παραμένει ένα μυστικό που δεν θα μαθευτεί ποτέ από μένα. Αυτή τη γοητεία σ’έχω τάξει να κληρονομήσεις, αυτή είναι και η μόνη μου (αυτοεκπληρουμενη) προσδοκία από σένα. Από όλες τις άλλες σε απαλλάσσω, μέσω της μόνης ανιδιοτελούς (?) ίσως, πράξης που μπορώ να σου αφιερώσω.
Σε σκέφτομαι κάποιες φορές… Έχω ακούσει το κλάμα σου, έχω χαμογελάσει με την αδεξιότητά σου, έχω μυρίσει το άρωμά σου… Σ’έχω φανταστεί να φοράς πορτοκαλί καπέλο. Σου πηγαίνει πολύ. Έχω συγκινηθεί με το πρώτο σου βήμα και σου’χω πει δύο παραμύθια. Το σίγουρο είναι πως για σένα, θα ήμουν περήφανη.

Κάποτε, ένας άνδρας που ήθελε πολύ να γίνει πατέρας σου, μου είπε πως μια γυναίκα που αρνείται να γεννήσει, αποστατεί από τη φύση της. Μπορεί και να είναι αλήθεια αυτό. Ούτε εκείνος, ούτε εγώ θα μάθουμε ποτέ. Ούτε εσύ. Αλλά εσύ θα ήσουν αγόρι και θα σε μάθαινα να μη λες τέτοιες ευκολίες στα κορίτσια.Ίσως και να σου εξηγούσα πως μια γυναίκα που αρνείται να γεννήσει, έχει σταματήσει να τρέφει την ελπίδα πως θα γινόταν καλή γονέας. Έχει παραιτηθεί από την ιδέα να προσπαθήσει γιατί δεν αισθάνεται άνετα με την πιθανή μετριότητα αυτής της πραγματικότητας. Θα σου εξηγούσα πως μια γυναίκα που αρνείται να γεννήσει, μάλλον αντιστέκεται στην αιμομεικτική διάθεση που της δημιουργεί η μοναξιά. Γιατί πάντα φαντασιώνεται τον υιό της ως τον ιδανικό άντρα. Και γνωρίζει εκ των προτέρων πως δεν θα γίνει ποτέ ερωμένη του.Θα σου εξηγούσα πως μια γυναίκα που αρνείται να γεννήσει, έχει βρει έναν άλλο τρόπο να αφήνει ίχνη πίσω της. Και δεν χρειάζεται να απολογείται που θα αρκεστεί σ’αυτά.

Χαιδεύω, αγκαλιάζω, τσακώνομαι, θηλάζω, διδάσκω, νοιάζομαι, μαθαίνω, πονάω, μαγειρεύω, συζητώ, γελάω, κλαίω, φροντίζω, απολαμβάνω, αλλάζω…Παίζω με την προοπτική και τη φαντασίωση.

Φαίνεται παράλογο, αλλά θα σε θυμάμαι πάντα…

buzz it!

Συζήτηση πέμπτη

Θα "έκανες" παιδιά και γιατί (κι αν έχεις ήδη κάνει γιατί έκανες;) ;

buzz it!

Δευτέρα 26 Μαΐου 2008

O έρως και η μιζέρια

"Ο αμοιβαίος έρως, ο μόνος που θα μπορούσε να μας απασχολήσει εδώ, εκείνος που αντιπαραθέτει το ασυνήθιστο μέσα στο εθιμικό, το φανταστικό μέσα στο κοινότυπο, την πίστη με την αμφιβολία, τη σύλληψη του εσωτερικού αντικειμένου μέσα στο εσωτερικό αντικείμενο.


Ο έρωτας έχει πάντα χρόνο. Έχει εμπρός του το μέτωπο απ'όπου φαίνεται ότι έρχεται η σκέψη, τα μάτια που πρόκειται σε λίγο να αποσπάσουμε από το βλέμμα, το λαιμό που μέσα του θα πήξουν οι ήχοι, έχει τα στήθη και το βάθος του στόματος. Έχει εμπρός του τις βουβωνικές πτυχές, τις γάμπες που έτρεχαν, τον ατμό που κατεβαίνει από τα πανιά, έχει τη χαρά του χιονιού που πέφτει μπρος απ'το παράθυρο. Η γλώσα σχεδιάζει τα χείλια, ενώνει τα μάτια, ορθώνει τα στήθη, γουβώνει τις μασχάλες, ανοίγει το παράθυρο. Το στόμα προσελκύει τη σάρκα μ'όλες της τις δυνάμεις, βυθίζεται μέσα σ'ένα περιπλανώμενο φιλί, αντικαθιστά το στόμα που πήρε, είναι το μείγμα της μέρας και της νύχτας. Ο βραχίων και οι μηροί του ανθρώπου συνδέονται με τους βραχίονες και τους μηρούς της γυναίκας, ο άνεμος ανακατώνεται με τον καπνό, τα χέρια δέχονται τα αποτυπώματα των πόθων. "


(Η Άμωμος Σύλληψις, Μπρετόν-Ελυάρ)



Αυτή η ένωση που αποτυπώνεται στα παραπάνω λόγια ίσως είναι η κτητικότητα στην πιο καθαγιασμένη μορφή της, μόνο που δε λέγεται πια κτητικότητα, λέγεται ένωση. Η "μυστική ένωση" που προσφέρει η απόλυτη αγάπη, ο απόλυτος έρωτας, δεν καταχρώνται την κτητικότητα γιατί την έχουν προ πολλού υπερβεί. Η μονογαμία μετατρέπεται στο ιερό γάμο των αλχημιστών. Το Rosarium Philosophorum αναφέρει: " in hora coniuctonis maxima apparent miracula" ("την ώρα της ένωσης εμφανίζονται τα μεγαλύτερα θαύματα"). Γιατί εκείνη τη στιγμή γεννιέται ο γιος των φιλοσόφων ή η λίθος. Το πραγματικό νόημα της ένωσης είναι ότι γεννάει κάτι που είναι ένα και ενωμένο. Αλλά εδώ οι σύντροφοι έχουν γίνει οι ίδιοι συμβολικοί, ελευθερώνοντας το ένστικτο και γενικά τη βιολογική σφαίρα από την πίεση των ασυνείδητων περιεχομένων. Γι'αυτό το πραγματικό νόημα βρίσκεται στην "ανώτερη συνουσία" του Γκαίτε:
"Δε θα μείνεις άλλο φυλακισμένος
στη σκοτεινότερη θολούρα τυλιγμένος΄
προς τα πάνω σε καλεί κάθε νέα επιθυμία
προς την ανώτερη τη συνουσία"

Έρωτας του ανθρώπου για τον άνθρωπο, αυτό είναι το δύσκολοτερο που προσδίδει τα παραπάνω στην ένωση και την καθιστά "μυστική ένωση". Όροι όπως μονογαμία και κτητικότητα αποτελούν δημόσια καταφύγια ακατέργαστων ανθρώπων που δε χωράει ο νους τους την "ανώτερη συνουσία", που αφανίζονται με ένα στείρο ανακάτεμα επιθυμιών, ασύνειδων ορμών, ατελών χαρακτηριστικών και άπειρων συμβατικοτήτων (στις οποίες περίοπτη θέση κατέχουν η μονογαμία και η κτητικότητα). "Επειδή μονάχα για συμβατικότητες είναι άξιοι"(Ρ.Μ. Ρίλκε). Είναι τόσες οι στερεοτυπικές αντιλήψεις για το άλλο φύλο, τόσες οι επιρροές του παραδοσιακού ανδρισμού και της θυληκότητας στο σύγχρονο άτομο, που ο δρόμος προς τον πραγματικό έρωτα παραμένει εξαιρετικά δυσεύρετος. Όταν θα μάθουν "ν'ακρομάζονται και να σφυροκοπάνε μέσα τους νύχτα-μέρα", όταν δε θα αφήνουν να περνάει μια μέρα δίχως να θυμούνται ταπεινά ότι έχουν ακόμα να μάθουν τα πάντα, τότε η ερωτική σχέση

"θά'ναι ο έρωτας που προετοιμάζουμε μ'αγωνία κα μόχθο: δύο Mοναχικοί Άνθρωποι
που θα προστατεύουν, θα συμπληρώνουν, θα περιορίζουν και θα σέβονται ο ένας τον άλλον."

(Γράμματα σ'ένα νέο ποιητή, Ρ.Μ. Ρίλκε)

buzz it!

Παρασκευή 23 Μαΐου 2008

Κτητικογαμικός. . . ?

Κ τ Η t i K O T H T a

m O Ñ O γ @ Μ Ι α
Φαντάζει τουλάχιστον φαιδρό να εγκλωβίζεται κανείς σε σημασίες λέξεων, που η ίδια η ανθρώπινη φύση παράλλαξε την σημασία τους με την πάροδο των χρόνων. Χαμένοι σε ένα νοηματικό αντιδάνειο και δυστυχείς εξ αυτού...
Η κτητικότητα δεν έχει κατ' ανάγκη την αρνητική έννοια που της έχει δωθεί, και που ξυπνάει θολές και καταπιεσμένες αναμνήσεις στον καθένα από μας. Η θεμιτή πανέμορφη κατάΚΤΗΣΗ είναι από τις κορυφαίες στιγμές του μαγευτικού ερωτικού παιχνιδιού. Η απόΚΤΗΣΗ συναισθημάτων, η ανάΚΤΗΣΗ μιας θεϊκής αύρας κάθε που ο έρωτας έρχεται. Φυσικά κτητικός, κυνηγώντας τους προαναφερθέντες ανεμόμυλους. Ξέρεις, είναι ανούσιο να γεύεσαι και να ανταλλάσεις τα υγρά του κορμιού με ότι δεν κατέκτησες ποτέ, και αντίστροφα.
Αναφορικά με την Μονογαμία...: Μονομανία για παράδειγμα σημαίνει ότι έχεις μανία μόνο με ένα αντικείμενο. Μονογαμία οπότε σημαίνει ότι γαμάς μόνο έναν άνθρωπο; Και αυτό από την στιγμή της γέννησής σου ή έναν σε κάθε ορισμένη περίοδο χρόνου. Και αν είναι κάπως έτσι ποια η διαφορά με την πολυγαμία;
Όσο δύο άνθρωποι κτητικά κατακτούν και κυριεύουν ο ένας τον άλλο, οι 2 γίνονται 1 και λειτουργούν αδιαίρετα για όσο κρατήσει. Όταν τα ημίμετρα και τα αντιδάνεια κάνουν απειλητικά την εμφάνισή τους, κανέναν δεν έβλαψε το κλείσιμο του ματιού στην πολυγαμία...

buzz it!

Τετάρτη 21 Μαΐου 2008

Συζήτηση τέταρτη: περί κτητικότητας ή/και μονογαμίας στην ερωτική σχέση.




define κτητικότητα...

Δεν έχω υπάρξει κτητική. Αυτό που με βεβαιότητα μπορώ να πω είναι ότι η κτητικότητα με έχει διώξει από σχέσεις. Σαν να σε πνίγει ο άλλος με τις (κατα)κτητικές του τάσεις επειδή δεν είναι σίγουρος για τον εαυτό του..επειδή αμφιβάλλει ότι μπορεί να σε κρατήσει. Σε μια σχέση βασική προϋπόθεση είναι η αίσθηση ελευθερίας, η αίσθηση του να αναπνεέις μέσα από τη σχέση. Η κτητικότητα καταβροχθίζει αυτή την αίσθηση..

Μονογαμία για εμένα είναι ο ορισμός της ερωτικής σχέσης μεταξύ δυο ανθρώπων.

Αν επιθυμείς παραπάνω από έναν ανθρώπους ταυτόχρονα παύεις να είσαι μονογαμικός.
Δεν την καταδικάζω αυτήν την επιθυμία. Πως θα μπορούσα;
Απλά θεωρώ ότι εφόσον υπάρχει, ή εφόσον υπάρχει ακόμα και σαν σκέψη στο μυαλό, τότε αναπόφευκτα δεν υφίσταται"σχέση" με την έννοια του να δίνεσαι ολοκληρωτικά στον άλλο.
Αν δεν ορίζεις την καρδιά και το μυαλό σου, αν δεν είναι απερίσπαστα αυτά τα δυο τότε μια σχέση είναι απλώς επιφατική!


Αυτά τα λίγα από εμένα.. Δεν ξέρω τι σουρρεαλιστική διάσταση μπορώ να δώσω στις δυο έννοιες εφόσον μόνο λογικά μπορώ να τις αντιμετωπίσω!!


** οι κύκνοι θεωρούνται από τα ελάχιστα μονογαμικά όντα στον πλανήτη.

buzz it!

Δευτέρα 19 Μαΐου 2008

Συζήτηση τέταρτη

Ποιές οι απόψεις σου περί της κτητικότητας στην ερωτική σχέση ή/και περί της μονογαμίας (οι 2 έννοιες δε σχετίζονται κατ'ανάγκη) ;

buzz it!

Ο τραγικός ήρωας και ο ήρωας της πίστης

ΣΑΙΡΕΝ ΚΙΡΚΕΓΚΩΡ (απ'το βιβλίο του "φόβος και τρόμος") :
"Θα ξεκαθαρίσω τη διαφορά της σύγκρουσης, όπως παρουσιάζεται στον τραγικό ήρωα και στον ήρωα της πίστης. Ο πρώτος έχει τη βεβαιότητα ότι η ηθική υποχρέωση παροντοποιείται πλήρως μέσα του, από το γεγονός ότι μεταβάλλει αυτήν σε μόνη επιθυμία του. Έτσι ο Αγαμέμνων μπορεί να πει: απόδειξη ότι δεν απιστώ στο πατρικό μου χρέος είναι ότι αντικείμενο του χρέους μου είναι η επιθυμία μου. Εδώ λοιπόν χρέος και επιθυμία βρίσκονται αντιμέτωπα. Δεν υπάρχει ευτυχέστερη σύμπτωση στη ζωή απο το να ταυτίζονται χρέος και επιθυμία, και αντίστροφα. Άλλωστε αυτό επιθυμούν οι περισσότεροι, να μένουν συνεπείς στο χρέος τους κάνοντας το χρέος ένθερμη επιθυμία τους. Ο τραγικός ήρωας απαρνείται την επιθυμία του για να εκπληρώσει το χρέος τους. Για τον ιππότη της πίστης επιθυμία και χρέος είναι ταυτόσημα, αλλά βρίσκεται στην ανάγκη να απαρνηθεί και τα δυο. Το να παραιτηθεί απαρνούμενος την επιθυμία του, δεν αποτελεί γι'αυτόν κανενός είδους βεβαιότητα, γιατί αντικείμενο του χρέους του είναι αυτός ο ίδιος. Αν θέλει να είναι συνεπής και ως προς το χρέος και ως προς την επιθυμία του, δε γίνεται ιππότης της πίστης, γιατί τούτο ακριβώς απαιτεί απ'αυτόν το απόλυτο χρέος: την απάρνηση του χρέους. Ο τραγικός ήρωας εκφράζει ένα χρέος ανώτερο, αλλά όχι απόλυτο."
(ενημέρωση μισή ώρα αργότερα)
Απαντάω -αν και λίγο καθυστερημένα- στο ερώτημα που έθεσα ο ίδιος, επιθυμώντας να εκπληρώσω το χρέος μου προς το μπλογκ και τη συζήτηση που άνοιξα. Άρα, χρέος κατ'εμέ δεν πρέπει να είναι άλλο απ'το να γίνουν συμπτωματικά το χρέος και η επιθυμία (απαντώντας εμμέσως στον προλαλήσαντα cropper). Χρέος είναι "ό,τι οφείλει τις εις άλλον". Αλλά ο άλλος είμαι εγώ. Η ηθική είναι που διασώζει και το χρέος και την επιθυμία.
Και μιλώντας για χρέος εννοώ χρέος προσωπικό, χρέος ήθους και πεποιθήσεων. Ο ήρωας της πίστης μπορεί να είναι και ο πλέον άθεος, αρκεί απόλυτό του χρέος να είναι η επιθυμία του να μην έχει χρέος. Δεν υπάρχει, εξάλλου, εντελεχώς εκτελούμενο χρέος το οποίο να μη συνάδει με την επιθυμία μας. Το πρόβλημα ξεπροβάλλει όταν το χρέος είναι καθαρά εξωτερικής προέλευσης, όταν δεν έχει οικειοποιηθεί και η επιθυμία αντιστέκεται σ'αυτό. Τότε μεγαλώνει η απόσταση μεταξύ πραγματικότητας και επιθυμίας και η ψυχή αρχίζει να φλερτάρει με τα δαιμόνια.
Τελικά δεν είναι χρέος μου να είμαι έλληνας, χριστιανός, άντρας, οικογενειάρχης. Χρέος μου είναι να είμαι άνθρωπος και απόγειο της ανθρώπινης φύσης μου είναι να μπορώ να μετατρέπω σε προσωπική μου επιθυμία ακόμα και το αναπόφευκτο.

buzz it!

Παρασκευή 16 Μαΐου 2008

Επειδή, επειδή, επειδή.....!!

Βασικά, είμαι εδώ για να βρω γκόμενα.
Βέβαια, είναι σίγουρο ότι δεν θα βρω, γιατί όλα είστε καλά κορίτσια, αλλά ακόμη κι αν βρισκόταν καμιά άτακτη, πραγματικά, δεν θα ήξερα τί να κάνω. Έχω ξεχάσει ο καημένος.

Έπειτα είναι κι αυτό το χρέος. Κι όταν χρωστάς τις επιθυμίες σου (κι όταν το μέλλον σου αγνοείται), είσαι πιο ψύχραιμος απ' τον φίλο τον Διονύση τον Μ. Γιατί δεν σου μένει να κάνεις τίποτα. Όχι ότι δεν ελπίζεις, σαν τον Καζαντζάκη ας πούμε, αλλά διατηρείς μιαν ελπίδα δίχως μπόλικο πόθο. Κι αυτό είναι ο αργός (ή και γρήγορος) θάνατος των επιθυμιών ...

Άσε πια την καραμέλα "δεν έχω χρόνο - δεν έχω χρόνο, μάτια μου". Εγώ, κυρίως ήχο δεν έχω, από τότε που τ' αυτιά μου κατάπιανε τέσσερα ζευγάρια ωτασπίδες. Αλλιώς διατυπωμένο, έχω χρόνο και δεν έχω ύπνο.

Σχετικά με το ερώτημα της δεύτερης συζήτησης (ώστε μ' ένα μικρό σμπάρο να καλύψω όλα τα κενά), τα λόγια είναι παρεξηγήσιμα ούτως ή άλλως. Μόνο τα αισθήματα μπορούν να ξεδιαλύνουν τα πράματα. Δεν είπα περισσότερα και δεν τα είπα στην ώρα τους, γιατί αρνούμαι να αποδεχτώ τον διαχωρισμό των φύλων σε όλα αυτά τα θέματα. (Δεν λέω ότι δεν υπάρχει, αλλά τον αρνούμαι).

Συγγνώμην, με φωνάζουν.
Θα επανέλθω, μη χαίρεστε.

[ενημέρωση 17ης ΜΑΙΟΥ - ενόσω κανείς δεν φάνηκε στον ορίζοντα]

Επανέρχομαι, όπως απείλησα, για να προσθέσω κι αυτά:

Για την 2η συζήτηση.
Λέει ο
Ernest Borneman στον Πρόλογο της "ΠΑΡΙΑΡΧΙΑΣ" του:
"... Ο φριχτός πόλεμος των φύλων, που η πατριαρχία τον θεωρεί φυσικό και αναπόφευκτο, θα τελειώσει ή με την καταστροφή της ανθρωπότητας ή με την άρνηση αυτού του πολέμου: με την άρνηση, γενικά, της διάκρισης σε αρσενικό και θηλυκό."
"... κανένα φύλο δεν μπορεί να απελευθερωθεί από την τυραννία του άλλου, χωρίς ταυτόχρονα να απελευθερώσει και εκείνο."

Και για να θυμηθώ τα νιάτα μου: Μόνο μετά την κοινωνικοποίηση των παραγωγικών μέσων και σε μια κοινωνία αταξική, δεν χωράνε παρεξηγήσεις των λεγομένων. Και ειδικά για την συνεννόηση ανδρών - γυναικών, μόνο με την κατάργηση της πυρηνικής οικογένειας.

Έχω την εντύπωση ότι αυτά, απαλλαγμένα από παρερμηνείες και παραμυθίες, εξακολουθούν να ισχύουν.

Για την 3η συζήτηση:
Η μετατροπή του καθήκοντος σε επιθυμία και αντίστροφα της επιθυμίας σε καθήκον, μετατρέπει το ιερό σε αμάρτημα. Ιερή θεωρώ την επιθυμία αποκλειστικά.
Ούτε καν το καθήκον της επιθυμίας. Είναι ασυμπτωματικά.



ΥΓ.
Προτείνω στους διαχειριστές των ρυθμίσεων της Αρμάδας να βάλουν ετικέτες στις αναρτήσεις, κατά κύκλο συζητήσεων, για την εύκολη συνολική θεώρηση.
Βέβαια, σε ποστ σαν το παρόν, θα χρειάζονται πολλαπλές ετικέτες.

buzz it!

Πέμπτη 15 Μαΐου 2008

Εμβόλιμο ερώτημα

Σπάω για λίγου τους κανόνες και θέτω ένα άλλο ερώτημα. Όταν απαντηθεί, μπορείτε να απαντήσετε και στο ερώτημα του συντρόφου Ανέστη Μ. το ερώτημα μου είναι :

Ποιος ο λόγος να είστε εδώ και να μην γράφει κανένας τίποτα;

Δεν είναι φιλοσοφικό το ερώτημα μου, αλλά είναι κι αυτή μια απορία.

buzz it!

Τρίτη 13 Μαΐου 2008

Θέλω, θέλω, θέλω.....!!!

Το θέμα θέλει σκέψη. Αλλά πώς να σκεφτείς όταν ο Μπομπ, ο…Ντύλαν ξέρεις, σου τραγουδάει κι όταν έξω δεν κουνιέται φύλλο; Σιγά μην κάτσεις να σκεφτείς. Θέλεις να κάτσεις στο μπαλκόνι, αν έχεις μπαλκόνι και δεν μένεις στην πλατεία Βάθης, και να μην κάνεις τίποτα. Εγώ όμως πρέπει να γράψω κάτι, γιατί δεν σας βλέπω να φιλοτιμιέστε να αρχίσετε εσείς και κάποιος πρέπει να κάνει την αρχή. Οπότε, αυτή η σύμπτωση χρέους και επιθυμίας…άκυρο μεγάλε, την πατήσαμε! Ναι μεν θέλω, αλλά δεν μπορώ. Κι αν καμιά φορά τύχει να μπορώ, δεν θέλω. Άντε τώρα βγάλε άκρη! Είναι ρε παιδί μου σαν το συζηγηκό σεξ. Ποτέ δεν θες, αλλά….Αυτό το πρέπει…εδώ μου κάθεται! Δεν βλέπεις, αλλά εδώ μου κάθεται! Το άκουγα από μικρός. Τότε, παλιά, για το σχολείο. Πρέπει να πας, για να μάθεις γράμματα, πρέπει να πετύχεις στη ζωή σου, δεν πρέπει να καταντήσεις ρεμάλι, σαν κάτι άλλους. Αυτό το «σαν κάτι άλλους», είναι πάντα γνωστός ο άλλος. Ο ξάδερφος για παράδειγμα. Που τελείωσε με μεγάλη επιτυχία την έκτη δημοτικού και πάει με πουτάνες. Και πρέπει και πρέπει και πρέπει…βρε άντε στο διάλο! Πρέπει να πάω σχολείο, με ρωτάς αν θέλω; Εγώ θέλω να βγω έξω ρε παιδί μου, στον καθαρό αέρα. Σιγά μην πάω να κλειστώ σε τέσσερις τοίχους, με τα μογγολάκια που έχω για συμμαθητές! Σιγά μη σε αφήσει. Τη λέξη πρέπει, είμαι χίλια τις εκατό σίγουρος ότι την επινόησε κάποια μάνα. Δεν γίνεται! Η μάνα ξυπνάει και κοιμάται, με ένα πρέπει στο στόμα! Λες και η μόνη λέξη που επιτρέπεται να πει είναι αυτή. Έτσι και πει άλλη εκτελείτε κατευθείαν. «Που πας παιδί μου…πρέπει να φας, να μεγαλώσεις…που πας…πρέπει να φορέσεις το πουλόβερ σου…κρυώνω, εσύ δεν κρυώνεις…δεν πρέπει να τρέχεις, μην σκοντάψεις και πέσεις…δεν…πρέπει…» Μέχρι που σου έρχεται στο στόμα το «Χέσε μας μαμά! Φόρα εσύ το πουλόβερ! 39 βαθμούς έχει έξω»! Μετά, όταν μεγαλώσεις λίγο, η λέξη πρέπει αλλάζει χείλη. Από το στόμα της μάνας σου μεταφέρεται στο στόμα της γκόμενάς σου και πάει λέγοντας. Μέχρι να πεθάνεις αυτή η κουφάλα η λέξη αλλάζει στόματα αλλά στο δικό σου το έχει σε κακό να κάτσει. Να πεις ρε παιδί μου… «Πρέπει να σας πάρει όλους ο διάολος» και να μην μείνει λόγια, να γίνει πράξη! Πως μπορείς να κάνεις αυτό που θέλεις, όταν και οι άλλοι θέλουν να κάνουν αυτό που θέλουν. Πώς να συνδυάσεις τα θέλω τα δικά σου, με τα θέλω κάποιου άλλου; Εδώ τα θέλω τα δικά σου έχουν τον ασυνδύαστο! Εγώ τώρα θέλω να βγω στο μπαλκόνι. Έχει ωραία βραδιά. Δεν θέλω να δουλέψω. Θέλω να πάω να πιω ένα ποτό. Τι θα κάνω; πως θα το συνδυάσω. My secret combination….Θέλει τελικά συνδυασμό. Δεν θέλω να κάνω αυτό, αλλά θέλω να κάνω το άλλο. Και αφού δεν μπορώ να κάνω το άλλο, ας κάνω τουλάχιστον αυτό για να λέω ότι κάνω κάτι. Σιγά κι αν δεν κάνεις, τι έγινε; Πέθανε ένας ενάρετος και πήγε κατευθείαν μπροστά στο Θεό. Του λέει «Θεούλη μου τώρα που ήρθα ένας κύριος με μούσι μου είπε να κάνω αυτό…αλλά εγώ θέλω να κάνω το άλλο…» και βροντερή φωνή έσκισε τους ουρανούς. «Θέλε μαλάκα, θέλε»! Εεεεεε αϊ στο διάλο, βγαίνω στο μπαλκόνι!!!!

buzz it!

Δευτέρα 12 Μαΐου 2008

Συζήτηση τρίτη



Κατά πόσο είναι εφικτή η σύμπτωση χρέους και επιθυμίας;

buzz it!

Κυριακή 11 Μαΐου 2008

Αυτοθέλητα Κουασιμόδος

Η ασθένεια πια με είχε καταβάλλει.
Σχηματισμένη η καμπούρα, με ζόρι να σέρνω το καχεκτικό κορμί.
Και όλο και έσκυβα για να συλλέξω σκουπίδια,
που βρίσκονταν ψηλότερα μου.
Και ένιωθα την ηδονή τους πάνω απο το κεφάλι μου.
Ανάσες ευχαρίστησης που πρόδιδαν τον οργασμό τους.
Σήκωνα πολλές φορές το ανάστημα μα έβλεπα σκοτάδι.
Περήφανος εσυ κατέληξες καμπούρης...
Μα προσποιόμουν..
Γιατί είχαν τα αυτιά στα πόδια.

buzz it!

Παρασκευή 9 Μαΐου 2008

-Διονύσης Μ.: Πως ένας άντρας και μια γυναίκα, μπορούν να συνεννοηθούν, χωρίς να παρεξηγηθούν τα λόγια του ενός ή του άλλου;

- Εύκολα... Όσο εύκολα μπορούν να συνεννοηθούν δύο άτομα του ίδιου φύλου. Διαχωρισμός -σε επίπεδο συνεννόησης εν προκειμένω- των δύο φύλων σε αντίπαλα στρατόπεδα δείχνει μάλλον στερεοτυπική σκέψη. Αν τα όσα είπε η Μαντάμ ισχύουν σε ένα σημαντικό βαθμό, δηλαδή τον άντρα ας πούμε ότι το διακρίνει λειτουργικότητα και τη γυναίκα εκφραστικότητα, το πρόβλημα λύνεται εν τη γενέση του όταν η σκέψη των εκάστοτε συνομηλιτών δεν πάσχει από στερεοτυπισμό και υπάρχει θέληση μιας κάποιας επικάλυψης του γνωστικού κώδικα του καθενός απ'τον αντίστοιχο του άλλου. Η επικάλυψη αυτή ίσως δε γίνεται σε περιπτώσεις που τα άτομα προέρχονται από τελείως διαφορετικούς πολιτισμούς και γλώσσες, αλλά και πάλι είναι εφικτή στο μέτρο του δυνατού. Στη δυτική κουλτούρα, βέβαια, υπάρχει μια θεωρητική ισότητα, αλλά το πρόβλημα εμμένει εξαιτίας διαφόρων εντύπων που παράγουν ενα «λόγο» , ο οποίος αναφέρεται σε σύγχυση ρόλων και πόλεμο μεταξύ των φύλων.

Ας δούμε, όμως, πιο αναλυτικά το θέμα των ετεροφυλοφιλικών σχέσεων (με τη βοήθεια μιας έρευνας της Μ. Ηρακλείδου) :

Σύμφωνα με τον κοινωνικό κονστρουκτιβισμό -ο οποίος πρεσβεύει την ιδέα ότι οι όροι με τους οποίους ο κόσμος γίνεται κατανοητός είναι κοινωνικά κατασκευάσματα, προϊόντα ιστορικά τοποθετημένων συνδιαλλαγών μεταξύ των ανθρώπων- έχει φανεί ερευνητικά, ότι η πλειοψηφία αναφέρεται στα φύλα με στερεοτυπικούς όρους. Το σύνολο των χαρακτηριστικών, που αποδίδεται στους άνδρες,εκφράζεται με τον όρο λειτουργικότητα και στις γυναίκες με τον όρο εκφραστικότητα. Ο πρώτος όρος σχετίζεται κυρίως με την αντικειμενικότητα, τη δράση και μια κατεύθυνση, που εκτείνεται πέρα από το προσωπικό και υπερβαίνει την άμεση αλληλεπίδραση και ο δεύτερος κυρίως με τη συναισθηματική δεκτικότητα, την υποκειμενικότητα, την έμφαση στο προσωπικό και το ενδιαφέρον για τις ανάγκες των άλλων. Υιοθετώντας, όμως, μια κονστρουκτιβιστική προοπτική, τα 2 φύλα είναι διαφορετικά λόγω στερεοτυπικών αναπαραστάσεων της διαφοράς. Κατά την Unger είναι τόσο διαφορετικά όσο τα ίδια πιστεύουν και κατά την Bem οι διαφυλικές διαφορές είναι συνέπεια διαφορετικών πεποιθήσεων, για τους λόγους αυτών των διαφορών. Παράλληλα,έχει ειπωθεί από πολλούς ειδικούς, ότι η γυναίκα κατασκευάζεται ως άλλος σε σχέση με τον άντρα. Μια κατασκευή, που ευνοεί η δυτική κουλτούρα, θεμέλιο της οποίας ειναι η διπολική αντίθεση μεταξύ ανδρισμού και θηλυκότητας και η διαφορετική κοινωνική δύναμη, που κάθε πόλος συνεπάγεται. Σύμφωνα με τη Bem, είναι έντονος ο ρόλος της κοινωνίας, καθώς η διχοτόμηση του φύλου έχει σχέση με κάθε πλευρά της ζωής, ενώ η Ηall -παραφράζοντας τον Saussure- λέει ότι γνωρίζουμε τι σημαίνει «άνδρας», επειδή μπορούμε να τον αντιπαραθέσουμε στο αντιθετό του: τη γυναίκα. Απ’την άλλη -κατά τον Βrittan- μια καπιταλιστική κοινωνία δεν έχει ουσιαστικό λόγο να απαιτεί οριοθετήσεις μεταξύ των 2 φύλων. Κλείνοντας, μπορούμε να πούμε ότι στο σύγχρονο ιστορικό σκηνικό δημιουργείται η ανάγκη για ένα νέο «καθεστώς» αναπαράστασης των 2 φύλων, καθώς παρατηρείται μια σύγκλιση των ρόλων και κατ’επέκταση των προσωπικοτήτων των 2 φύλων.

Το πρόβλημα εν τέλει έγκειται στα εξής βασικά σημεία:
1) Στην ασυνέχεια και την αντιφατικότητα της κατηγορίας του φύλου (Unger) και στη σύνδεση της δύναμης και της επιθυμίας για τον «Άλλο» (Hollway). Η σχέση μεταξύ των 2 πόλων κάθε συνεχούς θυμίζει την άποψη του Derrida ότι μεταξύ διπολικών αντιθέσεων, όπως Εμείς/Αυτοί, ένας απ’τους 2 όρους κυβερνά τον άλλο.
2) Στο φόβο αλλοτρίωσης μέσα απ’την εμπλοκή με το άλλο φύλο, που εμφανίζεται ιδιαίτερα έντονος στους άνδρες. Η μεταμόρφωση της ανδρικής ταυτότητας φαίνεται κι απ’το παράδειγμα της ρομαντικής λογοτεχνίας (Giddens) , όπου το αμοιβαίο συναίσθημα δαμάζει τον άκαμπτο ανδρισμό του ήρωα και γίνεται ο κύριος οδηγός της κοινής τους ζωής.
3) Στο γεγονός ότι το κορίτσι «κατασκευάζεται», ως ασταθές και εξαρτημένο, λόγω του ελέγχου της σεξουαλικότητας απ’τα αγόρια (Hollway) . Τα αγόρια ελέγχουν τη φήμη των κοριτσιών και τα κορίτσια τοποθετούνται σε μια θέση άμυνας απέναντι στη σεξουαλική επιθετικότητα των αγοριών.
4) Παρουσιάζεται, επίσης, μια πιο προβληματική εικόνα του αγοριού, λόγω της διάκρισης ανάμεσα στον παραδοσιακό και το σύγχρονο ανδρικό ρόλο και τις πολλές αντιφάσεις ανάμεσα στον ορισμό του ανδρικού ρόλου και της τυπικής ανδρικής προσωπικότητας (Pleck) .
5) Eπιπρόσθετα, η αντιφατική συνύπαρξη ενός παραδοσιακού «λόγου» διαφοράς και ενός σύγχρονου «λόγου» ισότητας δημιουργεί και στα 2 φύλα ένα είδος «διπλού δεσμού», που οδηγεί σε σύγχυση, περισσότερο το ανδρικό -στα πλαίσια των ετεροφυλοφιλικών σχέσεων. Το «βασικό παράδοξο» στην ετεροφυλοφιλική συμπεριφορά προκύπτει από μια εσωτερική σύγκρουση μεταξύ παλιότερων πολιτισμικών επιδράσεων και της επίδρασης των ιδεωδών της ισότητας στη σύγχρονη δυτική κουλτούρα.
6) Όσον αφορά το θέμα της ισότητας, το πρόβλημα έγκειται στην «κατασκευή» του μη οικείου φύλου ως «Άλλου». Υπάρχουν αναπόφευκτα ανισότητες δύναμης και περίπλοκα «παιχνίδια» δύναμης.
7) Κλείνοντας, την έννοια του «Άλλου» και την υπερβολική ευρύτητα με την οποία η κοινωνία συνδέει το σχήμα του φύλου με κάθε πλευρά της ζωής σχολιάζει η Beauvoir, σημειώνοντας ότι "το μοναδικό όπλο της γυναίκας ειναι το φύλο της, μα αυτό το όπλο δε σημαίνει μονάχα τον αδιάκοπο πόλεμο, μα αποτελεί και όπλο κακού πολέμου δυσπιστίας -καθώς η γυναίκα γίνεται αντικείμενο λατρείας και αντικείμενο μίσους". Τέλος, η Bem ισχυρίζεται πως "η φεμινιστική επιταγή δεν είναι να γίνει το άτομο ανδρόγυνο αλλά η κοινωνία ασχηματική (ως προς το φύλο)".

buzz it!

Δευτέρα 5 Μαΐου 2008

Ερώτημα 2

Μετά το μεγάλο ενδιαφέρον που δείξατε για αυτή τη συζήτηση (που ότι πείτε θα χρισημοποιηθεί εναντίον σας) θα συνεχίσω με ένα ερώτημα, εγώ αυτή τη φορά, που νομίζω είναι καθοριστικό για τη συνέχιση ύπαρξης ζωής πάνω σε αυτό τον πλανήτη. Ήθελα το ερώτημα μου αυτό να είναι γαργαλιστικό, για να μαζέψει κόσμο, αλλά θα κάνω ένα άλλο που μου ήρθε αυτή τη στιγμή. Το ερώτημα αυτό βασανίζει την ανθρωπότητα από την εποχή του Αδάμ και της Εύας (παλιά μιλάμε τώρα) και είναι το εξής :

«Πως ένας άντρας και μια γυναίκα, μπορούν να συνεννοηθούν, χωρίς να παρεξηγηθούν τα λόγια του ενός ή του άλλου;»

Τώρα θα μου πείτε, εδώ δεν το έλυσαν οι μεγαλύτεροι φιλόσοφοι, εμείς θα το λύσουμε; Δε θέλω ηττοπάθειες!!! Θα το λύσουμε και θα πάρουμε και το Νόμπελ! Σιγά, κωλώνουμε εμείς!!!

buzz it!

Κάνω σεξ, άρα υπάρχουμε!

Ωραία τα είπαν με περιγραφικό τρόπο ο cropper και σαρκαστικό ο Διονύσης Μ.. Αυτό που έρχομαι τελευταίος και καταϊδρωμένος να τονίσω εγώ είναι πως ο οργασμός είναι που εξυψώνει το σεξ, δεν υπάρχει το ένα χωρίς το άλλο.
Γιατί ο οργασμός είναι το επιστέγασμα της σεξουαλικής πράξης, της μόνη πράξης που το εγώ γίνεται εμείς. Ο μονόπλευρος οργασμός είναι λειψός. Και ο ολοκληρωμένος οργασμός δε θα έρθει όσο οι προτεραιότητες μας είναι να δείξουμε την υπεροχή μας στη γυναίκα, να ικανοποιήσουμε μόνο και μόνο τις ορμές μας ή να την κάνουμε να νιώσει πιόνι μας. Όταν ο Ράιχ μιλούσε για φωταύγεια διευκρίνιζε με κάθε τρόπο τη σημασία της αμοιβαιότητας και το γεγονός ότι βλέπουμε εγωιστικά το σεξ είναι η ταφόπλακα των θεωριών του.
Το γεγονός πέρα των θεωριών είναι πως στο θέμα σεξ η ποσότητα προηγείται της ποιότητας. Δηλαδή, δε θα φτάσουμε ποτέ να αντιλαμβανόμαστε πότε η γυναίκα έχει οργασμό στοχαστικά αλλά καθαρά εμπειρικά. "Κάντε έρωτα και ξαναρχίστε" γράφανε στους τοίχους το Μάη του ΄68, ήτοι δε χρειάζεται τόσο διαλογισμός όσο επανάληψη! Δεν υπάρχει εξωτερικός αντικειμενικός παρατηρητής στο συγκεκριμένο θέμα. Είναι υποκειμενική εμπειρία και αν το υποκείμενο δεν αφυπνιστεί ο οργασμός της γυναίκας θα παραμένει φιλοσοφική λίθος.
Και επειδή Μάη του 2008 έχουμε κι έχω μία έφεση να ανασύρω τα ντοκουμέντα του '68, ας θυμηθούμε ένα ακόμα σύνθημα: "όσο περισσότερο κάνω έρωτα τόσο περισσότερο θέλω να κάνω επανάσταση, όσο περισσότερο κάνω επανάσταση τόσο περισσότερο θέλω να κάνω έρωτα".


"Επαναστατώ, άρα υπάρχουμε"

έλεγε ο Καμύ. Εύλογα αντικαθίσταται λοιπόν το πρώτο ρήμα και το θέμα αποκτάει την ανθρωπιστική διάσταση που του αρμόζει.

buzz it!

Σάββατο 3 Μαΐου 2008

Γυναικείος οργασμός....κάντο μόνη σου!!!!

Οργασμός είναι όταν η γυναίκα είναι ξαπλωμένη, αυτό τώρα κατά προτίμηση, και κάνει αχ αχ αχ αχ, πολλές φορές και με ένα τρόπο σαν να την πλησιάζει ο σχιζοφρενής δολοφόνος με το πριόνι και ο άντρας από πάνω της κι αυτό κατά προτίμηση, νοιώθει τόσο περήφανος και παίρνει το ύφος του, μόλις πήραμε την Πόλη και εξελληνίσαμε και όλους τους Τούρκους! Η κορύφωση αυτού του πράγματος γίνεται όταν ένας άντρας και μια γυναίκα φτάσουν ταυτόχρονα σε οργασμό. Αυτό επιτυγχάνεται μόνο στην περίπτωση που συνουσιάζονται σε διαφορετικά κρεβάτια με διαφορετικούς παρτενέρ. Για να προκληθεί οργασμός, πρέπει να γίνει πρώτα συνουσία. Ο αυνανισμός που είναι για τη γυναίκα ο σίγουρος τρόπος για οργασμό, δεν νοείται συνουσία!!! ΠΡΟΣΟΧΗ! Καλή η μαλακία, αλλά με το γαμήσι γνωρίζεις και κανέναν άνθρωπο! Δεν γράφω άλλα. Βαρίεμαι αυτή τη στιγμή να αναλύσω πως ένας άντρας μπορεί να προκαλέσει οργασμό σε μια γκόμενα (το γκόμενα μην το πάρετε τις μετροιτής, απλά είμαι αμόρφωτος και άξεστος) και δεν υπάρχει και λόγος. Αν δεν το κάνεις είναι χαζομάρα να το διαβάζεις. Επίσης είναι χαζομάρα να αναφέρεται κανείς σε αυτό (στο χύσιμο, για τους αμόρφωτους), σαν να είναι το πιο σημαντικό θέμα που προέκυψε ποτέ πάνω σε αυτό το στρογγυλό πράγμα που μένουμε. Καλό βράδυ (βράδυ είναι τώρα, προσαρμόστε την ευχή ανάλογα με την ώρα που διαβάζετε αυτό το ποστ) σύντροφοι οργασμοποιητές!!!!


Υ.Γ. Δεν βάζω φωτό μη σας ερεθίσω νυχτιάτικα!!!!

buzz it!

 
GreekBloggers.com