Παρασκευή 16 Μαΐου 2008

Επειδή, επειδή, επειδή.....!!

Βασικά, είμαι εδώ για να βρω γκόμενα.
Βέβαια, είναι σίγουρο ότι δεν θα βρω, γιατί όλα είστε καλά κορίτσια, αλλά ακόμη κι αν βρισκόταν καμιά άτακτη, πραγματικά, δεν θα ήξερα τί να κάνω. Έχω ξεχάσει ο καημένος.

Έπειτα είναι κι αυτό το χρέος. Κι όταν χρωστάς τις επιθυμίες σου (κι όταν το μέλλον σου αγνοείται), είσαι πιο ψύχραιμος απ' τον φίλο τον Διονύση τον Μ. Γιατί δεν σου μένει να κάνεις τίποτα. Όχι ότι δεν ελπίζεις, σαν τον Καζαντζάκη ας πούμε, αλλά διατηρείς μιαν ελπίδα δίχως μπόλικο πόθο. Κι αυτό είναι ο αργός (ή και γρήγορος) θάνατος των επιθυμιών ...

Άσε πια την καραμέλα "δεν έχω χρόνο - δεν έχω χρόνο, μάτια μου". Εγώ, κυρίως ήχο δεν έχω, από τότε που τ' αυτιά μου κατάπιανε τέσσερα ζευγάρια ωτασπίδες. Αλλιώς διατυπωμένο, έχω χρόνο και δεν έχω ύπνο.

Σχετικά με το ερώτημα της δεύτερης συζήτησης (ώστε μ' ένα μικρό σμπάρο να καλύψω όλα τα κενά), τα λόγια είναι παρεξηγήσιμα ούτως ή άλλως. Μόνο τα αισθήματα μπορούν να ξεδιαλύνουν τα πράματα. Δεν είπα περισσότερα και δεν τα είπα στην ώρα τους, γιατί αρνούμαι να αποδεχτώ τον διαχωρισμό των φύλων σε όλα αυτά τα θέματα. (Δεν λέω ότι δεν υπάρχει, αλλά τον αρνούμαι).

Συγγνώμην, με φωνάζουν.
Θα επανέλθω, μη χαίρεστε.

[ενημέρωση 17ης ΜΑΙΟΥ - ενόσω κανείς δεν φάνηκε στον ορίζοντα]

Επανέρχομαι, όπως απείλησα, για να προσθέσω κι αυτά:

Για την 2η συζήτηση.
Λέει ο
Ernest Borneman στον Πρόλογο της "ΠΑΡΙΑΡΧΙΑΣ" του:
"... Ο φριχτός πόλεμος των φύλων, που η πατριαρχία τον θεωρεί φυσικό και αναπόφευκτο, θα τελειώσει ή με την καταστροφή της ανθρωπότητας ή με την άρνηση αυτού του πολέμου: με την άρνηση, γενικά, της διάκρισης σε αρσενικό και θηλυκό."
"... κανένα φύλο δεν μπορεί να απελευθερωθεί από την τυραννία του άλλου, χωρίς ταυτόχρονα να απελευθερώσει και εκείνο."

Και για να θυμηθώ τα νιάτα μου: Μόνο μετά την κοινωνικοποίηση των παραγωγικών μέσων και σε μια κοινωνία αταξική, δεν χωράνε παρεξηγήσεις των λεγομένων. Και ειδικά για την συνεννόηση ανδρών - γυναικών, μόνο με την κατάργηση της πυρηνικής οικογένειας.

Έχω την εντύπωση ότι αυτά, απαλλαγμένα από παρερμηνείες και παραμυθίες, εξακολουθούν να ισχύουν.

Για την 3η συζήτηση:
Η μετατροπή του καθήκοντος σε επιθυμία και αντίστροφα της επιθυμίας σε καθήκον, μετατρέπει το ιερό σε αμάρτημα. Ιερή θεωρώ την επιθυμία αποκλειστικά.
Ούτε καν το καθήκον της επιθυμίας. Είναι ασυμπτωματικά.



ΥΓ.
Προτείνω στους διαχειριστές των ρυθμίσεων της Αρμάδας να βάλουν ετικέτες στις αναρτήσεις, κατά κύκλο συζητήσεων, για την εύκολη συνολική θεώρηση.
Βέβαια, σε ποστ σαν το παρόν, θα χρειάζονται πολλαπλές ετικέτες.

buzz it!

 
GreekBloggers.com