Το θέμα θέλει σκέψη. Αλλά πώς να σκεφτείς όταν ο Μπομπ, ο…Ντύλαν ξέρεις, σου τραγουδάει κι όταν έξω δεν κουνιέται φύλλο; Σιγά μην κάτσεις να σκεφτείς. Θέλεις να κάτσεις στο μπαλκόνι, αν έχεις μπαλκόνι και δεν μένεις στην πλατεία Βάθης, και να μην κάνεις τίποτα. Εγώ όμως πρέπει να γράψω κάτι, γιατί δεν σας βλέπω να φιλοτιμιέστε να αρχίσετε εσείς και κάποιος πρέπει να κάνει την αρχή. Οπότε, αυτή η σύμπτωση χρέους και επιθυμίας…άκυρο μεγάλε, την πατήσαμε! Ναι μεν θέλω, αλλά δεν μπορώ. Κι αν καμιά φορά τύχει να μπορώ, δεν θέλω. Άντε τώρα βγάλε άκρη! Είναι ρε παιδί μου σαν το συζηγηκό σεξ. Ποτέ δεν θες, αλλά….Αυτό το πρέπει…εδώ μου κάθεται! Δεν βλέπεις, αλλά εδώ μου κάθεται! Το άκουγα από μικρός. Τότε, παλιά, για το σχολείο. Πρέπει να πας, για να μάθεις γράμματα, πρέπει να πετύχεις στη ζωή σου, δεν πρέπει να καταντήσεις ρεμάλι, σαν κάτι άλλους. Αυτό το «σαν κάτι άλλους», είναι πάντα γνωστός ο άλλος. Ο ξάδερφος για παράδειγμα. Που τελείωσε με μεγάλη επιτυχία την έκτη δημοτικού και πάει με πουτάνες. Και πρέπει και πρέπει και πρέπει…βρε άντε στο διάλο! Πρέπει να πάω σχολείο, με ρωτάς αν θέλω; Εγώ θέλω να βγω έξω ρε παιδί μου, στον καθαρό αέρα. Σιγά μην πάω να κλειστώ σε τέσσερις τοίχους, με τα μογγολάκια που έχω για συμμαθητές! Σιγά μη σε αφήσει. Τη λέξη πρέπει, είμαι χίλια τις εκατό σίγουρος ότι την επινόησε κάποια μάνα. Δεν γίνεται! Η μάνα ξυπνάει και κοιμάται, με ένα πρέπει στο στόμα! Λες και η μόνη λέξη που επιτρέπεται να πει είναι αυτή. Έτσι και πει άλλη εκτελείτε κατευθείαν. «Που πας παιδί μου…πρέπει να φας, να μεγαλώσεις…που πας…πρέπει να φορέσεις το πουλόβερ σου…κρυώνω, εσύ δεν κρυώνεις…δεν πρέπει να τρέχεις, μην σκοντάψεις και πέσεις…δεν…πρέπει…» Μέχρι που σου έρχεται στο στόμα το «Χέσε μας μαμά! Φόρα εσύ το πουλόβερ! 39 βαθμούς έχει έξω»! Μετά, όταν μεγαλώσεις λίγο, η λέξη πρέπει αλλάζει χείλη. Από το στόμα της μάνας σου μεταφέρεται στο στόμα της γκόμενάς σου και πάει λέγοντας. Μέχρι να πεθάνεις αυτή η κουφάλα η λέξη αλλάζει στόματα αλλά στο δικό σου το έχει σε κακό να κάτσει. Να πεις ρε παιδί μου… «Πρέπει να σας πάρει όλους ο διάολος» και να μην μείνει λόγια, να γίνει πράξη! Πως μπορείς να κάνεις αυτό που θέλεις, όταν και οι άλλοι θέλουν να κάνουν αυτό που θέλουν. Πώς να συνδυάσεις τα θέλω τα δικά σου, με τα θέλω κάποιου άλλου; Εδώ τα θέλω τα δικά σου έχουν τον ασυνδύαστο! Εγώ τώρα θέλω να βγω στο μπαλκόνι. Έχει ωραία βραδιά. Δεν θέλω να δουλέψω. Θέλω να πάω να πιω ένα ποτό. Τι θα κάνω; πως θα το συνδυάσω. My secret combination….Θέλει τελικά συνδυασμό. Δεν θέλω να κάνω αυτό, αλλά θέλω να κάνω το άλλο. Και αφού δεν μπορώ να κάνω το άλλο, ας κάνω τουλάχιστον αυτό για να λέω ότι κάνω κάτι. Σιγά κι αν δεν κάνεις, τι έγινε; Πέθανε ένας ενάρετος και πήγε κατευθείαν μπροστά στο Θεό. Του λέει «Θεούλη μου τώρα που ήρθα ένας κύριος με μούσι μου είπε να κάνω αυτό…αλλά εγώ θέλω να κάνω το άλλο…» και βροντερή φωνή έσκισε τους ουρανούς. «Θέλε μαλάκα, θέλε»! Εεεεεε αϊ στο διάλο, βγαίνω στο μπαλκόνι!!!!
