Δευτέρα 26 Μαΐου 2008

O έρως και η μιζέρια

"Ο αμοιβαίος έρως, ο μόνος που θα μπορούσε να μας απασχολήσει εδώ, εκείνος που αντιπαραθέτει το ασυνήθιστο μέσα στο εθιμικό, το φανταστικό μέσα στο κοινότυπο, την πίστη με την αμφιβολία, τη σύλληψη του εσωτερικού αντικειμένου μέσα στο εσωτερικό αντικείμενο.


Ο έρωτας έχει πάντα χρόνο. Έχει εμπρός του το μέτωπο απ'όπου φαίνεται ότι έρχεται η σκέψη, τα μάτια που πρόκειται σε λίγο να αποσπάσουμε από το βλέμμα, το λαιμό που μέσα του θα πήξουν οι ήχοι, έχει τα στήθη και το βάθος του στόματος. Έχει εμπρός του τις βουβωνικές πτυχές, τις γάμπες που έτρεχαν, τον ατμό που κατεβαίνει από τα πανιά, έχει τη χαρά του χιονιού που πέφτει μπρος απ'το παράθυρο. Η γλώσα σχεδιάζει τα χείλια, ενώνει τα μάτια, ορθώνει τα στήθη, γουβώνει τις μασχάλες, ανοίγει το παράθυρο. Το στόμα προσελκύει τη σάρκα μ'όλες της τις δυνάμεις, βυθίζεται μέσα σ'ένα περιπλανώμενο φιλί, αντικαθιστά το στόμα που πήρε, είναι το μείγμα της μέρας και της νύχτας. Ο βραχίων και οι μηροί του ανθρώπου συνδέονται με τους βραχίονες και τους μηρούς της γυναίκας, ο άνεμος ανακατώνεται με τον καπνό, τα χέρια δέχονται τα αποτυπώματα των πόθων. "


(Η Άμωμος Σύλληψις, Μπρετόν-Ελυάρ)



Αυτή η ένωση που αποτυπώνεται στα παραπάνω λόγια ίσως είναι η κτητικότητα στην πιο καθαγιασμένη μορφή της, μόνο που δε λέγεται πια κτητικότητα, λέγεται ένωση. Η "μυστική ένωση" που προσφέρει η απόλυτη αγάπη, ο απόλυτος έρωτας, δεν καταχρώνται την κτητικότητα γιατί την έχουν προ πολλού υπερβεί. Η μονογαμία μετατρέπεται στο ιερό γάμο των αλχημιστών. Το Rosarium Philosophorum αναφέρει: " in hora coniuctonis maxima apparent miracula" ("την ώρα της ένωσης εμφανίζονται τα μεγαλύτερα θαύματα"). Γιατί εκείνη τη στιγμή γεννιέται ο γιος των φιλοσόφων ή η λίθος. Το πραγματικό νόημα της ένωσης είναι ότι γεννάει κάτι που είναι ένα και ενωμένο. Αλλά εδώ οι σύντροφοι έχουν γίνει οι ίδιοι συμβολικοί, ελευθερώνοντας το ένστικτο και γενικά τη βιολογική σφαίρα από την πίεση των ασυνείδητων περιεχομένων. Γι'αυτό το πραγματικό νόημα βρίσκεται στην "ανώτερη συνουσία" του Γκαίτε:
"Δε θα μείνεις άλλο φυλακισμένος
στη σκοτεινότερη θολούρα τυλιγμένος΄
προς τα πάνω σε καλεί κάθε νέα επιθυμία
προς την ανώτερη τη συνουσία"

Έρωτας του ανθρώπου για τον άνθρωπο, αυτό είναι το δύσκολοτερο που προσδίδει τα παραπάνω στην ένωση και την καθιστά "μυστική ένωση". Όροι όπως μονογαμία και κτητικότητα αποτελούν δημόσια καταφύγια ακατέργαστων ανθρώπων που δε χωράει ο νους τους την "ανώτερη συνουσία", που αφανίζονται με ένα στείρο ανακάτεμα επιθυμιών, ασύνειδων ορμών, ατελών χαρακτηριστικών και άπειρων συμβατικοτήτων (στις οποίες περίοπτη θέση κατέχουν η μονογαμία και η κτητικότητα). "Επειδή μονάχα για συμβατικότητες είναι άξιοι"(Ρ.Μ. Ρίλκε). Είναι τόσες οι στερεοτυπικές αντιλήψεις για το άλλο φύλο, τόσες οι επιρροές του παραδοσιακού ανδρισμού και της θυληκότητας στο σύγχρονο άτομο, που ο δρόμος προς τον πραγματικό έρωτα παραμένει εξαιρετικά δυσεύρετος. Όταν θα μάθουν "ν'ακρομάζονται και να σφυροκοπάνε μέσα τους νύχτα-μέρα", όταν δε θα αφήνουν να περνάει μια μέρα δίχως να θυμούνται ταπεινά ότι έχουν ακόμα να μάθουν τα πάντα, τότε η ερωτική σχέση

"θά'ναι ο έρωτας που προετοιμάζουμε μ'αγωνία κα μόχθο: δύο Mοναχικοί Άνθρωποι
που θα προστατεύουν, θα συμπληρώνουν, θα περιορίζουν και θα σέβονται ο ένας τον άλλον."

(Γράμματα σ'ένα νέο ποιητή, Ρ.Μ. Ρίλκε)

buzz it!

 
GreekBloggers.com