Τρίτη 12 Φεβρουαρίου 2008

Πέσε να τελειώνουμε, εχω και το φαί στο φούρνο!

Το κραυγαλέο πλήθος μένει κάτω από το μπαλκόνι εδώ και ένα δίωρο περίπου και δεν λέει να ξεκολλήσει τα μάτια του από πάνω μου. Εγώ είμαι πάνω στο μπαλκόνι. Διακατέχομαι από αυτοκτονικό ιδεασμό και είμαι έτοιμος να φουντάρω στο χαρούμενο κράσπεδο που με περιμένει με ανοιχτές αγκάλες να μου δείξει την αγάπη του. Διαβάζω την τελευταία σελίδα του Λούκι Λούκ και σηκώνω το τηλέφωνο να φωνάξω το STAR και τον Αιμίλιο Λιάτσο μπας και με βγάλει πριν τον Αλέξη Κούγια που σάπισε τη γυναίκα του κι αυτή για να τον εκδικηθεί πήρε όλο το ENVY και σύσσωμο το δικηγορικό σύλλογο. Νομίζω πως η πτώση μου θα αφήσει πίσω το Λάκη στα νούμερα της AGB και θα με κάνει πλούσιο. Πέντε λεπτάκια ρε παιδιά σας ζητάω. Τι είναι πέντε λεπτά; Έτσι λίγο τη φάτσα μου! Να τη δει και η καημένη η μανούλα μου, να μην πάει παραπονεμένη, ότι δεν είδε το γίοκα της στην TV. Μου πέρασε μια σκέψη. Πριν πέσω να τυλιχτώ και με την ελληνική σημαία, μήπως και με ανακυρήξουν ήρωα και μου στήσουν κανένα άγαλμα, να με βλέπουν τα παιδάκια και να ρωτάνε τις μανάδες, ποιος είναι αυτός! ΕΓΩ είμαι κωλόπαιδο! Ε Γ Ω !!! Δεν το σηκώνει το STAR. Γαμώτο! Θα πάρω το MEGA. Αυτό θα κάνω! Θα πάρω το MEGA! Χαχα! Είμαι τετραπέρατος τελικά. Ή μάλλον όχι. Όχι, όχι…αυτοί θα με δουν να πέφτω και μετά θα πουν ότι δεν με είδαν. Πρέπει να βρω κάποιον να πει την αλήθεια. Να με δει να πέφτω και να πει «Ναι, έπεσε». Σταμάτα βρε πλήθος κι εσύ! Μισό λεπτό! Καλέ μισό λεπτό σου λέω. Ανυπόμονοι άνθρωποι. Σκάσε! Σκέφτομαι! Θα πάρω το Λάκη. Το Λάκη θα πάρω, που έχει και πέραση στις γριές. Τουλάχιστον εκεί είμαι σίγουρος ότι για την πτώση μου θα μάθει η μάνα μου. Φαν! Όχι, δεν μπορώ να πάρω το Λάκη. Με τίποτα. Αν το πω στο Λάκη θα δυσαρεστήσω το Μάκη. Κι αν δυσαρεστήσω το Μάκη…κλάψε τη μάνα μου! Είχε φτιάξει η γυναικούλα μια offshore στα νησιά Καλαπάνγκος για να βάζει τη σύνταξη. Αν το μάθει ο Μάκης…χέστα. Ούτε στο Μάκη μπορώ να το πω. Γιατί αν το μάθει ο Λάκης; Και μετά λέμε στους Άγγλους ελάτε το καλοκαίρι στην Ελλάδα για να πηδήξετε! Εδώ εγώ που ζω εδώ δυο ώρες προσπαθώ να πηδήξω αλλά τίποτα. Τώρα θα μου πεις, άλλο πήδημα το ένα άλλο το άλλο. Ναι, αλλά αν δεν μπορείς να πηδήξεις από το μπαλκόνι σου, που είναι και στο χέρι σου, θα μπορέσεις να πηδήξει γενικά, που…αν σου κάτσει και τρέχα γύρευε; Δεν υπάρχει κράτος! Που είναι το κράτος όταν το χρειάζεται ο πολίτης; Μισό λεπτό πλήθος σου λέω, μισό λεπτό. Μιλάω με τον εαυτό μου! Σεβάσου το. Σταμάτα χριστιανή μου και κατέβα από το στύλο της ΔΕΗ! Σταμάτα, θα πέσω είπαμε! Μισό πλήθος…θα πάρω το ALETR μπας και είναι εκεί κανείς να με εξυπηρετήσει. Καλεί. Ναι, γειά σας…για μια αυτοκτονία…α…ναι…βεβαίως…καταλαβαίνω. Φυσικά, τη δουλειά σας κάνετε. Φυσικά… πολύ ωραία…ευχαριστώ πολύ. Πάρα πολύ σας ευχαριστώ. Γεια σας!
Πλήθος…πάτε σπίτια σας. Φευγάτε καλέ. Η αυτοκτονία αναβάλλεται. Έχουν θέμα για τον Κλαδά….!!!

buzz it!

Το τέλος...

ΝΙΚΟΣ : Χαμογέλα…Χαμογέλα μου…δεν θέλω να ζω τώρα…δεν μπορώ να ζω τώρα. Χωρίς εσένα δεν υπάρχω. Δεν ξέρω γιατί να ξυπνάω το πρωί, δεν ξέρω γιατί να βγαίνω στο δρόμο, γιατί να μιλάω με ανθρώπους, γιατί να γελάω με τα ηλίθια αστεία τους, γιατί να κοιμάμαι εκεί που κοιμηθήκαμε, να κάθομαι εκεί που καθόμασταν, να κοιτάζω ότι κοιτάζαμε. Δεν βρίσκω το λόγο να υπάρχω. Δεν υπάρχω αν εσύ δεν μου δίνεις κάποιο λόγο. Αν εσύ δεν με κρατάς από το χέρι χάνω το δρόμο μου. Χάνομαι. Βλέπω όλη την πόλη άδεια…και άδειασε γιατί δεν βρίσκεσαι εσύ εκεί. Στο παρκάκι που συναντηθήκαμε πρώτη φορά…

ΧΡΙΣΤΊΝΑ : Ναι…

ΝΙΚΟΣ : Ξύλωσαν το παγκάκι. Το παγκάκι μας. Και το κατάλαβα. Κι αυτοί το κατάλαβαν. Το έβλεπαν άδειο. Για καιρό άδειο, που εμένα μου φάνηκε χρόνια. Και δεν άντεξαν να το κοιτάζουν έτσι και το γκρέμησαν. Και δεν υπάρχει τίποτα πια εκεί από εμάς. Τίποτα. Σαν να μην περάσαμε ποτέ από εκεί.

ΧΡΙΣΤΙΝΑ : Να με θυμάσαι…

ΝΙΚΟΣ : Τι;

ΧΡΙΣΤΙΝΑ : Να με θυμάσαι…Όλη μου τη ζωή ήθελα κάποιον να με θυμάται. Αν σε ξεχάσουν όλοι είσαι νεκρός. Κι ας ζεις. Να με θυμάσαι…Κάθε μέρα στους δρόμους βλέπεις τόσους ανθρώπους…κάθε δευτερόλεπτο κι άλλος άνθρωπος. Πρόσωπα…Αλλά δεν υπάρχουν. Για σένα δεν υπάρχουν. Μετά από πέντε λεπτά είναι αδύνατον να θυμηθείς τα πρόσωπά τους. Δεν μπορείς. Δεν τα είδες ποτέ. Δεν υπάρχουν για σένα. Αυτό θέλω μόνο. Μην με αφήσεις να πεθάνω. Δεν θέλω να πεθάνω ποτέ. Θέλω να ζω μαζί σου. Πάντα! Όσο ζεις. Να με θυμάσαι. Να με παίρνεις μαζί σου. Μη με αφήσεις να πεθάνω. Είναι σκοτεινό πράγμα ο θάνατος. Βάλε με σαν μενταγιόν στην καρδιά σου και μη με αφήσεις. Ζήσε. Κι όσο ζεις εσύ, θα ζω κι εγώ. Βήμα βήμα, πλάι θα είμαστε. Θα σε ακολουθώ και θα σου φυσάω μέσα στο αυτί που σε ενοχλεί. Θα σε πειράζω για να σου δείχνω ότι δεν έφυγα ποτέ. Ότι είμαι εκεί, δίπλα σου, στον ίδιο δρόμο που περπατάς, με τους ίδιους ανθρώπους που μιλάς, με…Θα είμαι εκεί. Μαζί σου. Μη με ξεχάσεις. Δεν θέλω να πεθάνω. Φοβάμαι. Φοβάμαι…Κρυώνω…Σκέπασέ με…Κρυώνω…Είναι σαν να πεθαίνω για δεύτερη φορά. Πονάει το κορμί μου και θέλω να κλάψω αλλά δεν έχω άλλα δάκρυα. Σ’αγαπάω…Συγνώμη που σε άφησα μόνο, συγνώμη…Συγνώμη. Σ’αγαπάω… Κράτα με σφιχτά. Μη με αφήνεις, συγνώμη…Μη με αφήνεις, σε παρακαλώ. Μη με αφήνεις να πεθάνω…Σε χρειάζομαι. Χρειάζομαι τα χείλη σου, τα μάτια σου, τη φωνή σου, τη γλώσσα σου, τα νύχια σου, την καρδιά σου. Χρειάζομαι την καρδιά σου, μην με αφήνεις να πεθάνω. Φίλα με, φίλα όσο αντέχεις, φίλα με. Θέλω να ακουμπήσω στο στήθος σου, φίλα με. Κράτα με και φίλα με. Είναι ψηλά, μην με αφήσεις να πέσω. Φοβάμαι. Χωρίς εσένα, φοβάμαι. Φοβάμαι τη μοναξιά. Φοβάμαι την μοναξιά. Αγκάλιασέ με φίλα με. Κοίτα με στα μάτια. Ψυθίρησέ μου ότι με αγαπάς. Ψυθίρισέ το μου μην το ακούσει κανείς. Μόνο εσύ κι εγώ να το ξέρουμε. Μυστικό. Να με θυμάσαι ε; Μη λυπάσαι χαζέ. Μη λυπάσαι για μένα. Είμαι χαρούμενη. Απλά φοβάμαι λίγο. Σκούπισε τα μάτια σου, δεν κάνει να κλαίμε τώρα. Χαμογέλα. Κοίτα ψηλά στον ουράνό, θα δεις ένα αστέρι. Κάθε φορά που θα αισθάνεσαι μόνος, κοίτα το. Μίλησέ του και να είσαι σίγουρος ότι θα σου χαμογελάσει. Αγκάλιασέ με. Σφιχτά. Φίλα με…Σ’αγαπάω….

buzz it!

"H Metro Golden Mayer παρουσιάζει"

"Ο ΚΩΣΤΑΣ ΚΑΙ ΤΑ ΑΔΕΡΦΙΑ ΤΟΥ"...μια ταινία του σκηνοθέτη των μεγάλων επιτυχιώνε Γιώργου Μυλωνά. Υποψήφια για τρια όσκαρ, πρώτου ανδρικού, δεύτερου ανδρικού και ψηφιακών εφέ...από την Παρασκευή στους σινεμάδες!!!

Δεν θα πιστεύετε στα μάτια σας!!!
ΜΗΝ ΤΗ ΧΑΣΕΤΕ!!!

buzz it!

 
GreekBloggers.com