Το κραυγαλέο πλήθος μένει κάτω από το μπαλκόνι εδώ και ένα δίωρο περίπου και δεν λέει να ξεκολλήσει τα μάτια του από πάνω μου. Εγώ είμαι πάνω στο μπαλκόνι. Διακατέχομαι από αυτοκτονικό ιδεασμό και είμαι έτοιμος να φουντάρω στο χαρούμενο κράσπεδο που με περιμένει με ανοιχτές αγκάλες να μου δείξει την αγάπη του. Διαβάζω την τελευταία σελίδα του Λούκι Λούκ και σηκώνω το τηλέφωνο να φωνάξω το STAR και τον Αιμίλιο Λιάτσο μπας και με βγάλει πριν τον Αλέξη Κούγια που σάπισε τη γυναίκα του κι αυτή για να τον εκδικηθεί πήρε όλο το ENVY και σύσσωμο το δικηγορικό σύλλογο. Νομίζω πως η πτώση μου θα αφήσει πίσω το Λάκη στα νούμερα της AGB και θα με κάνει πλούσιο. Πέντε λεπτάκια ρε παιδιά σας ζητάω. Τι είναι πέντε λεπτά; Έτσι λίγο τη φάτσα μου! Να τη δει και η καημένη η μανούλα μου, να μην πάει παραπονεμένη, ότι δεν είδε το γίοκα της στην TV. Μου πέρασε μια σκέψη. Πριν πέσω να τυλιχτώ και με την ελληνική σημαία, μήπως και με ανακυρήξουν ήρωα και μου στήσουν κανένα άγαλμα, να με βλέπουν τα παιδάκια και να ρωτάνε τις μανάδες, ποιος είναι αυτός! ΕΓΩ είμαι κωλόπαιδο! Ε Γ Ω !!! Δεν το σηκώνει το STAR. Γαμώτο! Θα πάρω το MEGA. Αυτό θα κάνω! Θα πάρω το MEGA! Χαχα! Είμαι τετραπέρατος τελικά. Ή μάλλον όχι. Όχι, όχι…αυτοί θα με δουν να πέφτω και μετά θα πουν ότι δεν με είδαν. Πρέπει να βρω κάποιον να πει την αλήθεια. Να με δει να πέφτω και να πει «Ναι, έπεσε». Σταμάτα βρε πλήθος κι εσύ! Μισό λεπτό! Καλέ μισό λεπτό σου λέω. Ανυπόμονοι άνθρωποι. Σκάσε! Σκέφτομαι! Θα πάρω το Λάκη. Το Λάκη θα πάρω, που έχει και πέραση στις γριές. Τουλάχιστον εκεί είμαι σίγουρος ότι για την πτώση μου θα μάθει η μάνα μου. Φαν! Όχι, δεν μπορώ να πάρω το Λάκη. Με τίποτα. Αν το πω στο Λάκη θα δυσαρεστήσω το Μάκη. Κι αν δυσαρεστήσω το Μάκη…κλάψε τη μάνα μου! Είχε φτιάξει η γυναικούλα μια offshore στα νησιά Καλαπάνγκος για να βάζει τη σύνταξη. Αν το μάθει ο Μάκης…χέστα. Ούτε στο Μάκη μπορώ να το πω. Γιατί αν το μάθει ο Λάκης; Και μετά λέμε στους Άγγλους ελάτε το καλοκαίρι στην Ελλάδα για να πηδήξετε! Εδώ εγώ που ζω εδώ δυο ώρες προσπαθώ να πηδήξω αλλά τίποτα. Τώρα θα μου πεις, άλλο πήδημα το ένα άλλο το άλλο. Ναι, αλλά αν δεν μπορείς να πηδήξεις από το μπαλκόνι σου, που είναι και στο χέρι σου, θα μπορέσεις να πηδήξει γενικά, που…αν σου κάτσει και τρέχα γύρευε; Δεν υπάρχει κράτος! Που είναι το κράτος όταν το χρειάζεται ο πολίτης; Μισό λεπτό πλήθος σου λέω, μισό λεπτό. Μιλάω με τον εαυτό μου! Σεβάσου το. Σταμάτα χριστιανή μου και κατέβα από το στύλο της ΔΕΗ! Σταμάτα, θα πέσω είπαμε! Μισό πλήθος…θα πάρω το ALETR μπας και είναι εκεί κανείς να με εξυπηρετήσει. Καλεί. Ναι, γειά σας…για μια αυτοκτονία…α…ναι…βεβαίως…καταλαβαίνω. Φυσικά, τη δουλειά σας κάνετε. Φυσικά… πολύ ωραία…ευχαριστώ πολύ. Πάρα πολύ σας ευχαριστώ. Γεια σας!
Πλήθος…πάτε σπίτια σας. Φευγάτε καλέ. Η αυτοκτονία αναβάλλεται. Έχουν θέμα για τον Κλαδά….!!!
Τρίτη 12 Φεβρουαρίου 2008
Πέσε να τελειώνουμε, εχω και το φαί στο φούρνο!
Ετικέτες
Στ’αρχεία μου τα δυο
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
2 σχόλια:
Καλημέρα, όλα καλά στο blog σας να πάνε,
θα πάνε,
ευχαριστώ - θα περάσω το link σας.
Τη διάβασα την δική σας σιωπή... !!
Kαλημέρα συνταξιδεύτρια! Ευχαριστώ για τα καλά λόγια και για το πρώτο λινκ...
Χαίρομαι που είδες τη δική μου οπτική της σιωπής... Αν θες να προσθέσεις κάτι βέβαια, κάνε σχόλια εκεί.
Τα ξαναλέμε!
Δημοσίευση σχολίου