Σύντροφοι σουρεαλιστές, παραθέτω μανιφέστο! Οποιαδήποτε ομοιότης με πρόσωπα και καταστάσεις είναι απολύτως συμπτωματική και… όποιος θέλει το πιστεύει! Μισό να ανάψω τσιγάρο. Άναψα και συνεχίζω.
Σουρεάλ είναι : (Ας αρχίσουμε με έναν ορισμό) Η ζωή να τραβάει την ανηφόρα κι εσύ να σφυρίζεις ανέμελος τα στρουμφάκια, σε ρυθμό πλάγιο δεύτερο και όχι μόνο αυτό. Να έρχεσαι και στο τσακίρ κέφι και να τα βάνεις φωτιά και να τα καις όλα. Σουρεάλ είναι η γριά που προσπαθεί να περάσει το δρόμο φορτωμένη με τσάντες Σκλαβενίτη. Το αυτοκίνητο που παίρνει αμπάριζα τη γριά και τις τσάντες. Ο μπάτσος που σπεύδει να διαλευκάνει την υπόθεση και ο κατηγορούμενος αναρχικός για τη δολοφονία της άμοιρης γραίας, που με δόλιο τρόπο προσπάθησε να πετύχει την διάλυση του δημοκρατικού οικοδομήματος!
Μια χώρα παιδική χαρά να παίζουν τα παιδάκια με τις κούνιες και τα νεύρα μας! Ο υπαρκτός σοσιαλισμός κατέρρευσε, ζήτω ο υπαρκτός! Ο δόλιος σπιτικός ρουφιάνος μου, έβγαλε πόδια και δόντια και άρχισε να μου ξεσκίζει τα έπιπλα του πανάκριβου σαλονιού μου ξεκινώντας από την παλιά πολυθρόνα του αντάρτη παππού μου! «Δεν θα περάσει αδέρφια», φώναξε με πάθος κάποιος από το μέσα δωμάτιο, που τη φωνή του την άκουγα για πρώτη φορά. «Επάνω τους αδέρφια» ξανάκουσα τη φωνή! Στην καλογυαλισμένη οθόνη μια ξανθιά, ωραιότατη, άρχισε να μας δείχνει το….καταλαβαίνετε και ο σπιτικός μου ρουφιάνος χαμογέλασε ικανοποιημένος. Εμείς (εγώ και η φωνή) παραγγείλαμε πίτσα και καθίσαμε ανακούρκουδα να δούμε. Ήταν ωραία. Ήταν πολύ ωραία η κουφάλα. Καπιταλιστές βάτραχοι με τη βλέννα της γέννας σας μείνετε μακριά. Μόλις σκούπισα και θα μου αφήσετε λεκέ. Πολεμικές ιαχές γέμισαν το δωμάτιο, αλλά δεν σήκωσα το βλέμμα μου από το…καταλαβαίνετε της κυρίας. Η φωνή τρώγοντας πίτσα άρχισε πάλι να φωνάζει συνθήματα. Ωχ…ωχ…κάποιος είναι στο σπίτι…Κάποιος είναι στο σπίτι ρε σου λέω...πόσα κομμάτια μείνανε;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου