Άντε, αύριο πάλι....

Πόσα θες να μην ξανανοίξεις το στόμα σου; Δεν θέλω να σε ακούω να γελάς ξεφτυλισμένα. Δεν θέλω να σε βλέπω. Τα μάτια σου είναι άδεια. Ρε καριόλα ζωή θα σε φέρουμε τούμπα. Τι να κάνεις όμως με ένα καρφωμένο μαχαίρι στην πλάτη; Κάθε μέρα βουλιάζω όλο και πιο βαθιά και κανείς δεν το έχει πάρει χαμπάρι. Τι να κάνω; Θα το πιω. Και χθες το ήπια. Και προχθές. Βρωμάνε τα ποδάρια μου και τα μάτια μου κλείνουν από το πολύ ποτό. Σε είδε χθες. Κάπνιζες σα φουγάρο και είχες το ύφος της τσαλαπατημένης γκόμενας. Έκανα πως δεν σου έδωσα σημασία και κοίταζα αλλού. Σιγά μην κοίταζα. Καρφί σε σένα. Α, ρε καριόληδες, σας την έφερα πάλι. Κάτι έχει σφηνώσει στο λαιμό μου. σαν λυγμός που βαρέθηκε να βγει, δεν ξέρω. Δεν δίνω και σημασία. Θα ξανα’ρθω στο ίδιο μέρος και αύριο. Ελπίζω να σε δω με κανέναν άλλον γκόμενο να χαρώ κι εγώ λιγάκι. Τα έσπασα και τα πληρώνω ένα ένα. Δικός μου λογαριασμός. Γάμησε μου τη ζωή αλλά πες το μου. Μην το μάθω τελευταίος. Μη με κοιτάς στα δόντια μωρό μου. Σαπισμένα είναι.